Ἀπὸ τἩν ἀγριόπαπια τοῦ Ερρίκου Ἴψεν, μετάφρασι-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, 3η ἔκδοση, Ἀθήνα 2019, σελ. 198, ὑπ. 158:
Ἂν ἡ ΧΕΝΤΒΙΓΚ συμβολίζει τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ σταυρώθηκε (γιὰ τίς «ἁμαρτίες» τῆς ΓΚΙΝΑΣ καὶ τοῦ ΓΙΑΛΜΑΡ), ὁ ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ εἶν᾽ ὁ Ἰούδας ποὺ μὲ τὰ λόγια του ὑποσκάπτει τὴν εἰρήνη τῶν Ἔκνταλ· μὲ τὴν ἄκαμπτη στάση καὶ τὴν ξεροκεφαλιά του προδίδει τὴν ἴδια τὴ ζωή. Ἡ δική του αὐτοκτονία δὲ συμβαίνει ὅμως ἀκαριαῖα – ὅπως τοῦ Ἰσκαριώτη –, ἀλλ᾽ ἀργὰ καὶ βασανιστικά λόγῳ τοῦ ἐνδιαφέροντός του γιὰ κάποιον ἄλλον -τὸν ΓΙΑΛΜΑΡ καὶ τὴν οἰκογένειά του (πρβλ σελ. 217). Ὁ ἴδιος ὁ ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ αἰσθάνεται ἀπὸ νωρὶς στὸ ἔργο πὼς πάει νὰ συναντήσῃ τὸ θάνατό του (ἴδε τὸ διάλογο μὲ τὸν πατέρα του στὸ τέλος τῆς Γ΄ πράξης) ποὺ ἀκόμα μαρτυρικώτερα γιὰ κεῖνον δέ συμβαίνει μές στὸ ἔργο (ὡς ἀναποδογυρισμένος ΜΠΡΑΝΤ δέ νοιώθει τὴν ἄγρια χιονοστιβάδα νὰ τὸν καταπλακώνῃ). Λόγῳ φανατισμοῦ, ἀδυνατεῖ νὰ ἐννοήσῃ ὅτι ὁ καθένας θαὔρῃ τὴν ἐλευθερία μοναχός του -μὲ τὸν τρόπο ποὺ τοῦ ἐπιβάλλει ἡ δική του ἰδιοσυγκρασία. Ἡ χοντροκοπιά του διέλυσε ἕνα σπίτι καὶ στοίχισε μιὰ παιδικὴ ζωή. Τώρα τοῦ μένει τὸ κλαδὶ καὶ ἡ θηλειά…
