Ἀπὸ τὸν σχολιασμὸ τὴν παρῳδία: Νόρμα ἢ ἑνὸς πολιτικοῦ ἡ ἀγάπη τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφραση-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2018, σελ. 33.
Ἡ δεκάτη τρίτη θητεία τοῦ Νορβηγικοῦ Κοινοβουλίου (τοῦ Στόρτινγκ), τὸ 1851, ἀνεμένετο ν᾽ ἀποδειχθῇ ριζοσπαστικῶς μεταρρυθμιστική. Ἤδη, ἀπὸ τὸ 1848, ὑπῆρξε σκέψη τῆς Ἀντιπολιτεύσεως γιὰ καταφυγὴ στὸ σουηδικὸ Στέμμα – ὑπὸ τὴν ἐξουσία του ηὑρίσκετο καί ἡ Σουηδία καί ἡ Νορβηγία –, ὥστε νὰ δηλωθῇ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης πρὸς τὴν Κυβέρνηση καὶ νὰ προχωρήσουν οἱ φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Ὁ Ἀδόλφος Μπρέντο Στάμπελλ (1807-65· ἀρχισυντάκτης τῆς κυβερνητικῆς ἐφημερίδας Morgenblad, τραπεζίτης καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ Ἄκερσχους, περιοχὴς ποὺ περιβάλλει τὸ Ὄσλο καὶ τὸ φιόρδ του, ἀπὸ τὸ 1848 ὥς τὸ ΄58) καὶ ὁ Οὖλε Γαβριὴλ Οὔελαντ (1799-1870, ἡγέτης τῶν ἀγροτῶν), συγκατελέγοντο στοὺς μεταρρυθμιστές. Στὰ τρία χρόνια ὅμως ποὺ ἐμεσολάβησαν, ὁ φιλελεύθερος χῶρος ἐπηρεάσθη βαθύτατα ἀπὸ τὴν ἀνερχομένη ἐργατικὴ τάξη καί, κατὰ συνέπειαν, οἱ πλέον συντηρητικοὶ τῆς Ἀντιπολιτεύσεως, ἀντιδρῶντες προσήγγισαν τὶς κυβερνητικὲς θέσεις· μεταξὺ αὐτῶν, ὁ Στάμπελλ, ὡς κύριος ἐκφραστὴς τῆς «ἀλλαγῆς». Ὁ Ἴψεν ἠναντιώθη στὴν πρακτικὴ τοῦ τελευταίου, κατηγορῶν αὐτὸν γιὰ καιροσκοπισμό· οἱ ἐνέργειές του ἐφαίνοντο προδοτικές -ὅπως ἡ ἀποκήρυξη ἑνὸς παιδιοῦ ἀπὸ τὸν πατέρα του… Ὁ δραματουργὸς διεφώνησε καί μὲ τὸν Οὔελαντ ποὺ προσεπάθει νὰ ἐπιτύχῃ «μεσοβέζικες» λύσεις. Ὁ Τόμας Νάτβιγκ (1803-90, νεοεκλεγεὶς ἀντιπρόσωπος τοῦ Σταβάνγκερ στὸ Στόρτινγκ μὲ τὴν Ἀντιπολίτευση) ὑπεστήριξε τὴν κυβερνητικὴ πολιτικὴ κ’ ἐψήφισε κατά τῆς προτάσεως ἐκ τῆς παρατάξεώς του.
