Ἀπὸ τὸ ἔπος Τέριε Βίγκεν τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασι-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 71.

Στὴν ἐκκλησιὰ τοῦ Φιάρε κάποιο τάφον εἶδα
σὲ σημεῖο ποὺ τὸ ἔπιανε ὁ ἀγέρας
κ᾽ ἦταν ἀφρόντιστος, στὸ χῶμα βυθισμένος,
ἀλλὰ τὸ μαυροσάνιδο στεκόταν –
ἦταν πάνω λευκογραμμένο: Thærie Wiighen
μὲ τὴ χρονιὰ ποὺ τὸ κακό συνέβη…
Βρισκότανε στὸ καῦμα τοῦ ἥλιου, μές στὸ ἀγέρι·
μεγάλωναν σκληρὰ κι ἀτίθασα τὰ χόρτα
καί, στὸ ἀνάμεσον, ἄγρια λουλούδια.

[Ἀπὸ τὸν Τέριε Βίγκεν.]

Ζοῦσε παράξενος στὴν ὄψη ψαρομάλλης
στὴν ἐρημιὰ τοῦ μακρυνοῦ τενάγους·
αὐτὸς ποτὲ δὲν ἔβλαψε ἄνθρωπο κανένα
στὴ χώρα πέρα ὁλάκερη, τὸν πόντο·
ἀλλὰ στιγμὲς τὰ μάτια του μυστήρια λάμπαν,..
ἀνήμερη σὰ ᾽ρχόταν καταιγίδα,..
κι ὁ κόσμος νόμιζε πὼς ἦταν τρελλαμένος·
καὶ λίγοι ὑπῆρχαν ποὺ τὸν τρόμο δέν ἐνοιῶθαν
τὴν ὥρα ποὺ πλησίαζε ὁ Τέριε Βίγκεν.