Καθαγιασμός

Ἐκ τῶν Μνηστήρων τοῦ θρόνου τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασις: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 138-9.

ΧΩΚΟΝ: Τὸ βασίλειο τῆς Νορβηγίας, ὅπως ὠρθώθη ἀπὸ τὸν Χάραλ καὶ τὸν Ὄλαφ, συγκρίνεται μόνον μὲ μίαν ἐκκλησία ποὺ τῆς λείπει ἀκόμα ὁ καθαγιασμός: Τὰ τοιχία ἀνυψοῦνται ἐπὶ γερῶν θεμελίων, θολωτὴ στέγη ἁπλοῦται ὑπεράνω, πύργος δείχνει στὰ ὕψη, ὅπως ἡ πεύκη στὸ δάσος· ἀλλὰ ζωή-καρδία δέν πάλλει κ᾽αἷμα δέν ρέει ἐντὸς τοῦ ἔργου· τὸ ζῶν Πνεῦμα τοῦ Κυρίου δέν ἔχει ἀκόμα ἐμφυσηθῆ· δέν ἔχει λάβει τὸ ὅλον ἀκόμα καθαγιασμόν… Ἐγώ θὰ τὸ καθαγιάσω! Ἡ Νορβηγία ἦτο ἕνα βασίλειο, πρέπει νὰ γίνῃ ἕνας λαός.

Βασιλικὴ ἔνδεια

Ἀπὸ τοὺς Μνηστῆρας τοῦ θρόνου τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασι-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 167:

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΣΚΟΥΛΕ: Ἑκατὸ ἔξυπνες κεφαλές, χιλιάδες ὡπλισμένα χέρια διοικῶ ἐγώ, ἀλλὰ οὔτε ἕνα μὲ ἀγαπητική, πιστὴ καρδιά. Αὐτό εἶναι ἡ βασιλικὴ ἔνδεια -τίποτε ὀλιγώτερο, τίποτε περισσότερο.

Ἡ δρῦς στὴν καρῖνα

Ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ δρᾶμα Οἱ μνηστῆρες τοῦ θρόνου τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασι-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 158.

Δύναται ἕνας ἄνδρας νὰ λάβῃ τὴν θεία κλῆσιν ἐξ ἄλλου, ὅπως ἕνας παίρνει ὅπλα καὶ χρυσὸν ἀπὸ τὸν πεσμένο του ἐχθρό; Δύναται ἕνας μνηστὴρ τοῦ θρόνου νὰ λάβῃ τὸ βασιλικὸ ἔργο ἐπάνω του ὅπως ρίχνει τὸν βασιλικὸ μανδύα; Ἡ δρῦς, ποὺ προτιμᾶται στὴν ναυπηγικὴ γιὰ τὴν καρῖνα, δύναται νὰ
εἰπῇ: Ἐγὼ θέλω νὰ γίνω τὸ κατάρτι στὸ πλοῖο, ἐγὼ θέλω νὰ λάβω τὴν θέση τῆς ἐλάτης, νὰ δείχνω ψηλὰ λεπτὴ καὶ λαμπερή, νὰ ἔχω χρυσῆ κορυφὴν ἐπάνω μου, νὰ προβάλλω μὲ τὸ λευκό, τὸ φουσκωμένο τὸ ἱστίο στὴν λάμψη τοῦ ἡλίου καὶ νὰ φαίνωμαι πάνω στὸ κατάστρωμα ἀπὸ μακριὰ γιὰ τὰ πλήθη;..
῎Οχι, ὄχι, βαρὺ ροζιασμένε κορμὲ δρυός, ἡ θέση σου εἶναι στὴν καρῖνα· ἐκεῖ θὰ εὑρίσκεσαι καὶ θὰ χρησιμεύῃς, σιωπηλὸς καὶ ἄφαντος γιὰ κάθε μάτι πάνω τὴν ἡμέρα..- ἐσὺ εἶσαι, γιὰ νὰ μή ἀναποδογυρίσῃ τὸ πλοῖο στὴν καταιγίδα· τὸ κατάρτι μὲ τὴν χρυσῆ του τὴν κορυφὴ καὶ μὲ τὸ φουσκωμένο του ἱστίο πρέπει ὅμως νὰ τραυάῃ κατὰ τὸ νέο, κατὰ τὸ ἄγνωστο, κατὰ τὴν μακρινὴν ἀκτὴ καὶ κατὰ τὴν σάγκα ποὺ θὰ ἔλθῃ!

Φῶς καὶ λύχνος

Ἑλληνικὴ μετάφρασι τῶν Ο΄:
Λύχνος τοῖς ποσίν μου ὁ λόγος σου
καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου.

Λατινικὴ Vulgata:
Nun lucerna pedi meo verbum tuum
et lux semitae meae.

Δανονορβηγική:
Dit Ord er en Lygte for min Fod
og et Lys paa min Sti.

Ψαλμοὶ ΡΙΗ΄ στ. 105.

at lyse og skinne paa min Vej.

Henrik Ibsen, Kongs-Emnerne, 3. akt.

Κατὰ λέξιν μετάφρασι:
νὰ φωτίζῃς καὶ νὰ λάμπῃς στὸν δρόμο μου.

Μετάφρασι στὴν ἔκδοσι: Οἱ μνηστῆρες τοῦ θρόνου (ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 145):
νὰ εἶσαι λύχνος καὶ φῶς στὰ βήματά μου.

Ἰάκωβος Μπάλλα, Λύχνος, 1909.

Νανούρισμα -Ἀπὸ τοὺς «Μνηστῆρες τοῦ θρόνου»

Ἀπὸ τοὺς Μνηστῆρας τοῦ θρόνου τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασι-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 130.

ΜΑΡΓΚΡΕΤΕ (Κουνάει τὴν κούνια καὶ τραγουδάει):

Τὸ ταβάνι πῶς ψηλώνει
μέσ᾽ ᾽ς ἀστέρων γαλανό
μὲ τὸν Χῶκον νὰ πετάῃ
πά᾽ ᾽ς τοῦ ὀνείρου τὸ φτερό.

Νά μιὰ σκάλα ποὺ προβαίνει
ἀπ᾽ τὴ Γῆ στὸν Οὐρανό
μὲ τὸν Χῶκον ν᾽ ἀνεβαίνῃ –
ἄγγελο ἔχει συνοδό.

Τὸ ἀγγελάκι παραστέκει
καὶ τὴν κούνια του κουνᾶ·
ὁ Θεούλης εὐλογάει,
κ᾽ ἡ μαννοῦλα τὸν φυλᾶ.

Ἀδόλφος Μπουγκερῶ. Νανούρισμα. 1875.