Mάνα πήγαινε στὰ βουνὰ μαζὶ μὲ τὰ μικρά της. Ἕνα κοπάδι λύκοι ἀκολούθησαν τὰ ἴχνη της. Ἦταν ζήτημα ζωῆς καὶ θανάτου..- ἕνα-ἕνα πέταγε τὰ μικρά της, γιὰ νὰ σωθῇ ἡ ἴδια.

Ἀπὸ τἩ Λαίδη Ἴνγκερ τοῦ Ἔστρωτ, Α΄ πράξη

Βῆμα-βῆμα σπᾶν οἱ πέτρες κι ἀνοίγεται τοῦ καλλιτέχνη ὁ δρόμος!..

Ἀπὸ τἩ νύχτα τ’ Ἁγιαννιοῦ, Πρόλογος

Τὸ ἴδιον ἀπόγευμα, εἴδομεν τὴν Νόρμαν τοῦ Μπελλίνι, καὶ ἐξαίφνης κατενοήσαμεν: Τὸ Νορβηγικὸν Κοινοβούλιον ἀποτελεῖ ταλαντοῦχον λυρικὸν θίασον!

Ἀπὸ τὸν Πρόλογο τοῦ δραματουργοῦ
στὴ Νόρμαν ἢ ἑνὸς πολιτικοῦ τὴν ἀγάπην

Σὰν πλοῖο ὁ κύκνος μοῦ μοιάζει στολισμένο
μὲ κεφάλη δράκου καὶ χρυσῆ φτεροῦγα.

«Πρέπει!.. Πρέπει!..» μὲ προτρέπει μιὰ φωνὴ
ἀπὸ τὰ μύχια τῆς ψυχῆς… καὶ θὰ ὑπακούσω!