Ἄρθρα

Ἐκ τοῦ Κατιλίνα τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασις-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2019, σελ. 100.

Ἦταν ὡραῖα τὰ ὄνειρά μου κάποτε. Μεγάλα ὁράματα
μ᾿ ἐπισκέπτονταν καὶ χάνονταν ἀπ᾿ τὴ θωριά μου…
Σὰν τὸν Ἴκαρο ὀνειρευόμουν ψηλὰ
π᾿ ἀνέβηκε μὲ τὰ φτερά, στὸ θόλο τ᾿ οὐρανοῦ.
Ὀνειρεύτηκα θεούς νὰ ὁπλίζουνε τὸ χέρι μου
μὲ τὴ μέγιστη τὴ δύναμη τῆς ἀστραπῆς.
Ἅρπαξα μεμιᾶς τὴν ἀστραπή στὸ πέταγμά μου –
κατακεραύνωσα τὴν πόλη κάτω.
Οἱ φλόγες – πορφυρές! – ὠρθώνονταν σὰ γλῶσσες
κ᾿ ἡ Ρώμη ἐρείπια γίνονταν μές σὲ καπνὸ καὶ σκόνη!
Φώναξα μὲ δυνατή, ἀγέρωχη φωνὴ
καὶ βγῆκαν ἀπ᾿ τὰ μνήματα τοῦ Κάτωνα τ᾿ ἀδέρφια…
Χιλιάδες πνεύματα σηκώθηκαν μὲ τὴν κραυγή
καὶ νέα φανερώθηκε ἡ Ρώμη ἀπὸ τὶς στάχτες!

Τοῦ Κάτωνα τ᾿ ἀδέρφια: Ὁ Κάτων ὁ Τιμητής (234-149 π.Χ.), ἦταν γνωστὸς στὴν Ἀρχαιότητα γιὰ τὰ συντηρητικά του ἤθη.

Ἡ πρώιμος δραματικὴ παραγωγὴ τοῦ Ἴψεν, ὡς παρουσιάζεται ἐν «Ὄλαφ Λίλιεκρανς» τοῦ 1857, συγκρινομένη τῷ ἡμετέρῳ σολωμικῷ τρόπῳ.

Συγκριτικὴ μελέτη τῶν δύο διηγηματικῶν καὶ ὀδυσσειακῶν, κατὰ τὴν περιπλάνησιν τῶν ἡρώων, ποιημάτων τοῦ ΙΘ΄ αἰῶνος.

Ἐκ τῶν Μνηστήρων τοῦ θρόνου τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασις: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 138-9.

ΧΩΚΟΝ: Τὸ βασίλειο τῆς Νορβηγίας, ὅπως ὠρθώθη ἀπὸ τὸν Χάραλ καὶ τὸν Ὄλαφ, συγκρίνεται μόνον μὲ μίαν ἐκκλησία ποὺ τῆς λείπει ἀκόμα ὁ καθαγιασμός: Τὰ τοιχία ἀνυψοῦνται ἐπὶ γερῶν θεμελίων, θολωτὴ στέγη ἁπλοῦται ὑπεράνω, πύργος δείχνει στὰ ὕψη, ὅπως ἡ πεύκη στὸ δάσος· ἀλλὰ ζωή-καρδία δέν πάλλει κ᾽αἷμα δέν ρέει ἐντὸς τοῦ ἔργου· τὸ ζῶν Πνεῦμα τοῦ Κυρίου δέν ἔχει ἀκόμα ἐμφυσηθῆ· δέν ἔχει λάβει τὸ ὅλον ἀκόμα καθαγιασμόν… Ἐγώ θὰ τὸ καθαγιάσω! Ἡ Νορβηγία ἦτο ἕνα βασίλειο, πρέπει νὰ γίνῃ ἕνας λαός.

Ἔργον: Κεκαυμένος: Δραματικὴ ποίησις.
Ἰδιότης: Ἰατρὸς περιοχῆς περὶ τῇ κωμοπόλει.
Ρῆσις: Τοῖς πολλοῖς οὔτ᾽ ἔλασσον οὔτε πλέον..-/ μόνον ὁ νόμος οὐδὲν ἢ ἅπαν·/ ἀλλ᾽ ἐνώπιον ἑαυτοῦ θάρρος ζυγίζεται/ αὐτὴν ταύτην τὴν ὥραν, ὅτε βάρος πίπτει/ καὶ πρὸς θυσίαν ὁ ἴδιος ἀμνός ἐστι.

Τὸ δρᾶμα ἐν Σειρᾷ Ἴψεν.