Ἂν ἤμουν μιὰ δειλή, θἆχα φωνάξει στὸν ἑαυτό μου: «Σταμάτα τώρα ποὺ ὑπάρ-χει ἀκόμα ἀχτῖδα σωτηρίας γιὰ τὴν ψυχή σου!»
Ἀπὸ τἩ Λαίδη Ἴνγκερ τοῦ Ἔστρωτ, Α΄ πράξη
Ἂν ἤμουν ματαιόδοξος, θαὔρισκα τὴ θέση μου ἐξόχως ἐνδιαφέρουσα: νὰ σ᾽ ἔχουνε συστήσει ἤδη οἱ φίλοι σου πρίν ἀπ᾽ τὴν ἄφιξή σου…
Ποῖος δέν γιγνώσκει τὴν μαγευτικὴν δύναμιν τῆς Μουσικῆς, ὅτι εἰς ἐκείνην ἐδόθη ἡ ἁρμοδιότης νὰ κόπτῃ, μετὰ τοῦ ἀλεξανδρείου φασγάνου, τὸν Γόρδιον Δεσμὸν τῆς Σκέψεως…
Ἀπὸ τὴ Νόρμα ἢ ἑνὸς πολιτικοῦ ἡ ἀγάπη, Πρόλογος τοῦ δραματουργοῦ
Ἡ πλοκὴ διατρανώνει: τὴ γόνιμη συνάντηση Βορρᾶ καὶ Νότου, τὸ «εὐαγγέλιο» τῆς Ἀναγέννησης μετὰ ἀπ᾽ τὸ Ragnarok…
Ἀπὸ τὴν Ἀνάλυση τοῦ ἔργου στὉν Τάφο τοῦ πολεμιστῆ.