[Ἀστεροειδὴς ἔχει λάβει τὸ ὄνομα τοῦ Ἴψεν: (5696) Ibsen, διὰ τὴν προσφορὰν αὐτοῦ εἰς τὰ γράμματα καὶ τὰς τέχνας. Μετάφρασις: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος.]
Just under min kometfærd mod en egn,
Ἀκριβῶς κάτω ἀπ’ τὴν τροχιά μου τοῦ κομήτη,
hvorhen jeg stævned for at finde hjemmet,
καταπὼς τραύαγα λοιπὸν γιὰ νὰ εὕρω σπίτι,
i verdensrummet viste sig en fremmed
ξένος σὲ χῶρο κοσμικὸν ἐφανερώθη –
uventet gæst ved Andromedas tegn.
ἐξ Ἀνδρομέδας ἀπροσμένως μ’ ἐπεσκέφθη.
Der bæres bud ned til vor gamle jord,
Ἔφερε μήνυμα στὴν γηραλέα Γῆ
at ude i det højtidsstille fjerne
πὼς κεῖ στὰ βάθη, στὴν ἀπόλυτο σιωπή,
der havde kaos skabt sig til en stjerne,
τὸ χάος ἔλαβεν ἀστέρος τὴν μορφή
da det slog ind på samlingslovens spor. –
μ’ ἕλξεως τῆς παγκοσμίου τὴν πυγμή.
Jeg fandt et andet kaos rundt omkring,
Ἕνα χάος ἐκεῖ συνήντησα κυκλωτικό:
med spredte viljer og med skilte veje
Ἐπόθει κάθε πρᾶγμα δρόμο διαφορετικό –
og uden drift til fælles banesving
χωρίς ἐτοῦτο ἐκεῖ νὰ σπεύδῃ σὲ τροχιὰ κοινή –
og uden higen mod et midtpunkts leje.
δίχως μιὰ τάσι πρὸς κάποια θέσι κεντρική.
Men da jeg atter stod i fjernets stilhed,
Καὶ σὰν εὑρέθην πάλι στὴν σιωπὴ τὴν μακρινή
da tog jeg varsel af hvad der var sket, –
τότε ἀντελήφθην πράγματι ὅ,τι εἶχε συμβῆ,..
tog varsel af hvad selv jeg havde set:
εἴδησιν ἔλαβα σὰν τί εἰχα μόλις ἐγὼ δεῖ:
lystågers samling til en stjernes billed.
ἀπὸ νέφος φωτὸς εἰχε ἄστρο μόλις μορφωθῆ.
Lyståger tror jeg på, skønt uden orden,
Πιστεύω ἐγὼ στὰ νέφη δίχως νὰ ἔχουν τάξι,
kaotisk løst den vælter sig i nord;
πάνω στὸν Βορρᾶ ὡς χαοτικῶς κινοῦνται·
jeg tror den er på samlingslovens spor, –
ἐγὼ πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ παγκοσμία ἕλξι,..
en lysrig stjerne i sin første vorden.
καὶ ἀστέρες φωτεινοί πρωτοδημιουργοῦνται.
