[Ἀπὸ τὸν Κατιλίνα τοῦ Ερρίκου Ἴψεν, μετάφρασι-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2019, σελ. 49.]
ΚΑΤΙΛΙΝΑΣ (Δείχνοντας τὴν Ρώμη):
Δές ἐκεῖ στοὺς λόφους,
πῶς ὑψώνεται ἡ τρομερή πρωτεύουσα!
Νάτη ποὺ χάνεται στὸ κόκκινο τὸ ἡλιοβασίλεμα,
τρεμοσβήνει μέσ’ στὸ φῶς τοῦ δύοντος Ἡλίου.
Γέρνει γοργά στὸ τέλος τὸ μαβὶ τὸ ἀπόγευμα τῆς Ρώμης –
χαιρετάει ἡ ἐλευθερία μέσ’ ἀπ’ τὴ νύχτα τῆς σκλαβιᾶς.
Μὰ σύντομα ἕνας ἥλιος θὰ φανῇ λαμπρὸς
καὶ οἱ ἀχτῖδες του θὰ διώξουνε μεμιᾶς τὸ σκότος.
[Ἡ Ρώμη ἀπετέλεσε τὸν πρῶτο σταθμὸ τοῦ Ἴψεν, ἀφ’ ὅτου ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρίδα του Νορβηγία τὸ 1864 ἔχων λάβει μικρὸ κρατικὸ βοήθημα κατόπιν πολλῶν προσπαθειῶν…]
